İbrahim Edhem şöyle diyor:
“Kalplerimiz üç perde ile kapanmıştır. Bu perdeler kalkmadıkça kişi, yakîn (hakikatin gerçeğini tam anlamıyla kavramak, anlamak) kuvvetine ulaşamaz. Bunlar, var olan ile sevinmek, rağbet olana üzülmek, övülmeye sevinmektir. Var olan ile sevindiğin zaman açgözlü, rağbet edilen şeye üzüldüğün zaman sıkıntı çeken olursun, övülmeye sevindiğin zaman da kendini beğenmiş olursun ki, buna kibir derler. Bu da ameli mahveder.”
(İhyau Ulumiddin, 4. Cilt)
İnsan öyle bir halde olmalı ki, kalbi tam anlamıyla huzura erebilsin. Ne sahip olamadığına üzülmeli, ne elinden giden için acı çekmeli ne de kendisi iyi bir şey yaptığında övgülerle kendinden geçmeli.
Bütün bunlar insanın ilerlemesini engeller. Çünkü sürekli bu düşüncelerle, duygularla boğuşmak kişinin rahatını kaçırır, kalbinin kapılarını gerçek huzura kapatarak kalbinin ihyasına büyük ölçüde engel olur.
Bunun önüne geçmek için öncelikle sakin ve yumuşak huylu olmalı ki doğru kararlar vererek doğru düşünceler içinde olsun. Doğru düşünerek de davranışlarını düzeltir ki bu da kalbinin kapılarını başka bir yerde bulamayacağı güzelliklere açmasını sağlar.
Ferudun Özdemir'in yeni kitabından...
